1 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci o „Żołnierzach Wyklętych”

„Chcieli nas zakopać. Nie wiedzieli, że jesteśmy ziarnem.”

1 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci o „Żołnierzach Wyklętych” – Żołnierzach Niezłomnych, żołnierzach antykomunistycznego podziemia wywodzących się z Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych, którzy od roku 1944 walczyli z sowietyzacją Polski i podporządkowaniu jej ZSRR w latach 1944-1963, walczyli o wolną Polskę, poniżani, torturowani i mordowani przez sowietów i komunistów polskich w PRL-u „wyklęci”, skazani na niepamięć.
Powojenna konspiracja niepodległościowa była – aż do powstania Solidarności – najliczniejszą formą zorganizowanego oporu społeczeństwa polskiego wobec narzuconej władzy. W roku największej aktywności zbrojnego podziemia, 1945, działało w nim bezpośrednio 150-200 tysięcy konspiratorów, zgrupowanych w oddziałach o bardzo różnej orientacji. Dwadzieścia tysięcy z nich walczyło w oddziałach partyzanckich. Kolejnych kilkaset tysięcy stanowili ludzie zapewniający partyzantom aprowizację, wywiad, schronienie i łączność. Doliczyć trzeba jeszcze około dwudziestu tysięcy uczniów z podziemnych organizacji młodzieżowych, sprzeciwiających się komunistom. Łącznie daje to grupę ponad pół miliona ludzi tworzących społeczność Żołnierzy Wyklętych.
W 2011 roku – w 60. rocznicę zamordowania przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa członków Zarządu Głównego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość: Łukasza Cieplińskiego i jego towarzyszy walki – 1 marca Sejm RP ustanowił Dniem Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”.